No18. Φωτοαρνήσεις καραντίνας Vol.1

«Στη ζούλα για τσιγάρο και δανεικό σκυλί από τη γειτόνισσα.»

Αυτά ακριβώς ήταν τα λόγια τους όταν τους πλησιάσαμε, διστακτικά αλλά με κάποιου είδους οικειότητα, για να τους ζητήσουμε να τους βγάλουμε φωτογραφία. Δεν είχαμε βγει στο δρόμο, αδιάκριτοι φωτορεπόρτερς, για να κλικάρουμε στα κρυφά. Στόχος ήταν να πούμε και καμιά κουβέντα με κανέναν δικό μας. Και δεν είναι δύσκολο να αναγνωρίσεις τους δικούς σου, πόσο μάλλον σε καιρούς απαγόρευσης κυκλοφορίας. Σημεία αναγνώρισης, τα μέρη που αράζουν, η μουσική που ακούν, τα ρούχα τους που ζέχνουν περηφάνια.

No17. Όχι άλλους γιατρούς! Το αίτημα για περισσότερους γιατρούς και η κρατικοποίηση της σκέψης

Θα το ’χετε παρατηρήσει όλες και όλοι. Την ίδια στιγμή που η «πανδημία του κορωνοϊού» έχει οδηγήσει εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες αυτής εδώ της χώρας να μην έχουν ή να μισοέχουν δουλειά και να πρέπει να ζήσουν με ένα κρατικό επίδομα ή με μούτζες (αναλόγως ενσήμων), το αίτημα που διατυπώνει φωναχτά η επίσημη αντιπολίτευση και η νεολαία της είναι ότι «χρειαζόμαστε περισσότερους γιατρούς». Για τους πιο ψαγμένους, το ίδιο αίτημα έχει μια επιπλέον προσθήκη: το αίτημα για «περισσότερες Μ.Ε.Θ.», παρόλο που μέχρι τώρα κανείς δεν ήξερε τι είναι και τι ακριβώς κάνουν αυτές οι Μ.Ε.Θ., εμφανίζεται ως η κορωνίδα των αιτημάτων που με μόλις τρία γράμματα περιγράφει τη λύση στα προβλήματά μας.

Μπορεί βέβαια στους κορωνοψεκασμένους το αίτημα για περισσότερους γιατρούς, περισσότερες Μ.Ε.Θ., περισσότερες μάσκες και πάει λέγοντας να φαίνεται και γαμώ τις ριζοσπαστικές φάσεις, αλλά, από την πλευρά μας, θα θέλαμε να διαφωνήσουμε λιγάκι.

Νo16. Το Πείραμα: μια ιστορία ιών και εμπορικού πολέμου από το 2016 μέχρι σήμερα

Το Πείραμα: μια ιστορία ιών και εμπορικού πολέμου από το 2016 μέχρι σήμερα

S. 1, Ep. 2: Εμπορικός πόλεμος δεν είναι μόνο η αύξηση των εξαγωγών

Τι φρίκη, ε; Δυο βδομάδες πριν, ξεκινήσαμε να μιλάμε για τα γεγονότα που συγκλονίζουν τον πλανήτη. Κι από κάποια παραξενιά της σκέψης που μόνο σε αυτόνομους απαντάται, αντί να εστιάσουμε στον ιό και τους επιδημιολόγους, εμείς εστιάσαμε στον χάλυβα και τους οικονομολόγους![1]

Οι ρίζες του συγκεκριμένου mindset, που έχουν τη σημασία τους, βρίσκονται στην περίοδο 2010-2015, εποχή επική και ξεχασμένη, πλην όμως σχετικότατη με τη δική μας. Ας αναφέρουμε, για παράδειγμα, μία σημαντική και μέχρι στιγμής εντελώς ανεπαίσθητη σχέση: το προηγούμενο ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης στην Ελλάδα, επίσης αντιμετωπίστηκε πρώτα και κύρια μέσω της εθνικής προσφυγής σε κάποιο είδος «ειδικού». Μόνο που, πεντεδέκα χρόνια πριν, ο αρμόδιος «ειδικός» ήταν ο «οικονομολόγος». Είναι μάλιστα εξαιτίας εκείνης της εντατικής διαφώτισης που σήμερα, από την όλη υπόθεση, κανένας δε θυμάται Χριστό.[2]

Για να αναφέρουμε και μία απο τις δευτερεύουσες επιπτώσεις του όλου πράγματος, οι «οικονομολόγοι» βρέθηκαν έκτοτε στο επίκεντρο των ενδιαφερόντων μας. Τα αποτελέσματα υπήρξαν ιδιαιτέρως διαφωτιστικά και θα θέλαμε να τα μοιραστούμε μαζί σας, για την απίθανη περίπτωση που βαριέστε να πάτε να τα βρείτε μόνες σας. Λοιπόν:

No15. Ο καπιταλιστής τροφίμων με περιμένει στη γωνία

Επάνω βλέπετε τις δύο όψεις της «κάρτας εισόδου» σε σούπερ μάρκετ της αναγραφόμενης αλυσίδας. Έπεσε μια ωραία πρωΐα πάνω στο τραπέζι της συντακτικής ομάδας με το ερώτημα «τι είναι πάλι τούτο, οϊμέ»;. Η πρώτη σκέψη ότι ετούτη η κάρτα σκοπεύει να μας πειθαρχήσει στα μέτρα προφύλαξης από τον κορονοϊό κρίθηκε αυτονόητη και ρηχή εντός ολίγων μόνο δευτερολέπτων. Η κάτοχος της εν λόγω κάρτας, άλλωστε, «παρέλειψε» να την παραδώσει στην έξοδο γιατί «την έχασε». Αρνήθηκε να πλύνει τα χέρια της με αντισηπτικό κατά την είσοδό της στο σούπερ μάρκετ, προφασιζόμενη «δερματική αλλεργία». Δεν πολυνοιάστηκε για τις «αναγκαίες αποστάσεις» στο εσωτερικό του καταστήματος. Κι όμως, δεν έτρεξε και τίποτα με τούτες τις μικρές απειθαρχίες. Η φίλη που διέσωσε το παραπάνω τεκμήριο κάθε άλλο παρά αξιοπρεπής ένιωθε κατά την έξοδό της από το κατάστημα. Στην τελική, την ελεγχόμενη πρόσβαση που της επιβλήθηκε στην είσοδο του ναού της κατανάλωσης (10 λεπτά στην ουρά) την υπέστη αναγκαστικά και αδιαμαρτύρητα και ένα σεβαστό κομμάτι του μισθού της το ακούμπησε κατά τα συνήθη στον καπιταλιστή τροφίμων. Για να λέμε κι όλη την αλήθεια, η πειθαρχία που είχε επιβληθεί στο εσωτερικό του σούπερ μάρκετ ήταν διάχυτη, όπως και έντονη ήταν η αίσθηση της φίλης μας ότι ο Βασιλόπουλος έγινε ξάφνου και δικό της αφεντικό.

No14. Η αλλαγή στην κρατική γραμμή και πόσο εύκολα την ξεχάσαμε

Άρθρο από το Έθνος της 27ης Φεβρουαρίου, όπως εμφανιζόταν αν προσπαθούσε κανείς να το δει στο διαδίκτυο ένα μήνα μετά, στις 3 Απριλίου. Η καταδίκη των «υπερβολών στα όρια της τρομολαγνείας» με την οποία ξεκινούσε εκείνο το Φλεβαριάτικο άρθρο, σήμερα συνοδεύεται, κάτω δεξιά, από πολύ πιο φρέσκιες, ενδιαφέρουσες και αληθινές ειδήσεις. Πάλι καλά που δεν το εξαφάνισαν τελείως, θα πει κανείς. Όχι σύντροφοι, αυτή είναι η μαγεία του διαδικτύου! Στον κόσμο των διασυνδεδεμένων μηχανών, ακόμη και η φωτογραφία που τόσο ταλαιπώρησε τον τελευταίο αυτόνομο, Ουίνστον Σμιθ, θα μπορούσε να μοστράρεται ελεύθερα δίχως να ανοίγει μύτη!

No13. Κάτι Καλές Ιδέες των Αφεντικών (που θα έπρεπε να τις έχουμε πάρει χαμπάρι), Μέρος 3ο

Αυτό το… post ξεκίνησε σαν αιτιολόγηση των δεινών μας, καταλήγει όμως σαν απολογισμός των τελευταίων τριάντα χρόνων. Όντως δηλαδή, τι να σου κάνει ένα post! Παρόλ’ αυτά, χρησιμοποιούμε την ευκαιρία για να υπενθυμίσουμε και κάτι δικές μας παλιές ιδέες, όπως ετούτη εδώ η αφίσα. Κολλήθηκε το 2015, αμέσως μετά την άνοδο του Σύριζα στην εξουσία. Οπότε αν η αφίσα για τους μαραθώνιους ξένισε κάποιους, φαντάζεστε τι είχε γίνει με ετούτη εδώ.[1] Ε, τελικά αυτή η αφίσα μας βρήκε τον υπότιτλο που ψάχναμε για την τελευταία συνέχεια της σειράς «Καλές Ιδέες των Αφνετικών»:

Ιδέα Τέταρτη:

Ας συστρατευθούμε!

Η παραγωγή συναισθημάτων του είδους που θα ταιριάζει στα ορυχεία πτωμάτων του μέλλοντος

Νο12. Κάτι Καλές Ιδέες των Αφεντικών (που θα έπρεπε να τις έχουμε πάρει χαμπάρι), Μέρος 2ο

Στο προηγούμενο μέρος αυτού του… τέλος πάντων… post, υποστηρίξαμε ότι η δυνατότητα εγκλεισμού της εργατικής τάξης σπίτι της ήταν ένα πολυσχιδές εγχείρημα η προετοιμασία του οποίου κράτησε είκοσι χρόνια. Στο τέλος υποσχεθήκαμε ότι θα εξετάζαμε τους τρόπους με τους οποίους αυτή η οργανωμένη εικοσαετής προετοιμασία πέρασε απαρατήρητη. Όπως όμως θα δείτε σε όσα ακολουθούν, τελικά δεν κάνουμε τέτοιο πράγμα. Για την ακρίβεια, δεν το κάνουμε αυτολεξεί. Για όποιον καταλαβαίνει από την άλλη, ακριβώς αυτό είναι το θέμα που μας απασχολεί παρακάτω.

Δηλαδή: μόλις φτάσετε στο τέλος του κειμένου, ξαναγυρίστε εδώ και αναρωτηθείτε μόνες σας: με ποιο διαβολεμένο τρόπο έγινε δυνατό αυτή η εικοσαετής προετοιμασία να περάσει απαρατήρητη; Πόσοι, με ποιους τρόπους και για ποιους λόγους συμμετείχαν στην απόκρυψη; Ήταν όντως «απόκρυψη», ή μήπως αυτή η λέξη είναι πολύ φτωχή για να περιγράψει μια διαδικασία πολύ πιο σύνθετη και πολύ πιο κοινωνική; Τι είναι μια φασιστική κοινωνία;

No11. Κάτι Καλές Ιδέες των Αφεντικών (που θα έπρεπε να τις έχουμε πάρει χαμπάρι), Μέρος 1ο

Βοστώνη 2013. Ο μαραθώνιος της Βοστώνης είχε δεχτεί «τρομοκρατική επίθεση», οπότε το «κίνημα μένουμε σπίτι» πραγματοποιούσε τα πρώτα του δειλά βήματα.

Προφανώς η βουή των πλησιαζόντων γεγονότων μας έχει… ζαβλακώσει λιγάκι, αν και ελπίζουμε όχι τόσο όσο άλλους. Αν κρατάμε όσο κρατάμε την επαφή μας με κάποια πραγματικότητα, είναι γιατί εξαρχής είχαμε κατά νου μια βασική αρχή οργάνωσης της σκέψης: «πρωτοφανή» και «αναπάντεχα» συμβάντα δεν υπάρχουν. [1] Αντιθέτως, όποιος, για οποιονδήποτε λόγο, βρίσκει τον εαυτό του να έχει μείνει με το στόμα ανοιχτό, πρέπει να αναζητήσει τα αίτια της έκπληξής του στην ελλειπή κατανόηση του παρελθόντος. [2]

No10. Θραύσματα μνήμης για ένα υγειονομικό πραξικόπημα: Η καπιταλιστική κρίση με την μάσκα του κορωνοϊού

Θραύσματα μνήμης για ένα υγειονομικό πραξικόπημα:
Η καπιταλιστική κρίση με την μάσκα του κορωνοϊού

«Μαζί με τον αφανισμό της ιστορίας απομακρύνεται σε μια μυθική υπόσταση το ίδιο το σύγχρονο συμβάν, περιβαλλόμενο από ανεπιβεβαίωτες διηγήσεις, αμφισβητούμενες στατιστικές και αστήρικτους συλλογισμούς»[1]

Ιερώνυμος Μπος, Η Δευτέρα Παρουσία
Η χιμαιρική φαντασία του Ιερώνυμου Μπος

No9. Ήταν ο Φουκώ Πασόκος;

Ήταν ο Φουκώ Πασόκος;

From: babis_aut@dafni.net

To: autonome.antifa@yahoo.com

 Πώς πάει συντρόφισες και σύντροφοι;

Από ό,τι ακούω, λογικά θα πρέπει να έχετε τις μαύρες σας.